Terug naar het begin   E-mailen   Zoeken   Gastenboek
Columns Hans van den Berg 2009
2009-07-28 02:49:03
Categorie: columns-hvdb-09
Ingezonden door: Edida


HEIMWEE

Nu niet direct een onderwerp voor de vakantie, zul je denken, met deze column voor ogen. Dat is misschien wel zo, maar toch. Hoeveel mensen zouden er momenteel met ‘heimwee naar huis’ op hun vakantiestek zitten? Kinderen én volwassenen? Ik denk van een behoorlijk aantal. Hoe dan ook, 50 tot 90 procent van de Nederlanders heeft wel eens last van deze ‘ziekte’! Hoewel het geen échte ziekte is, kun je er toch behoorlijk ziek van zijn; ik weet van kinderen die uit logeren gingen bij een oom en tante, en die dezelfde avond weer thuis waren!
Maar ook van mensen die verhuisden naar een heel andere streek, en na een aantal maanden in hun zo vertrouwde omgeving terugkeerden. Als je het hebt, heimwee, dan kun je nauwelijks stoppen met aan thuis te denken, en krijg je al meer het idee dat het dáár veel beter is. Als je er last van hebt, adviseren deskundigen, dan moet je het niet wegdrukken maar het erkennen, en er over praten, en er wat aan doen, als het aanhoudt! Het kan anders stress gaan veroorzaken, hoofdpijn, buikpijn en niet goed slapen. Zelfs huiduitslag of hartklachten kunnen symptomen zijn van deze wee!

Zelf kan ik mij herinneren dat ik er als dienstplichtig militair behoorlijk last van had, de eerste tijd van de opleiding, waarin geen mogelijkheden waren voor verlof! Ver van huis, ver van m’n meisje, zonder mobieltje, zonder internet, en nog nooit van huis geweest! En ook, zo herinner ik me weer, had ik lang moeite met naar school gaan in de ‘grote stad’, als jochie van veertien, in m’n eentje, tussen al die stadse gasten. Elke avond was ik weer blij, als ik in de bus zat, op weg naar ‘thuis’!
Heimwee; het is een geleend woord uit het Hoogduits en betekent ‘het [ziekelijk] verlangen naar de geboortegrond, naar huis, naar een vroegere omgeving of toestand’. Na deze definitie kun je het misschien ook wel een plaatsje geven, nu, of ergens in het verleden. In feite komt dat in onze gebroken wereld veel meer voor: heimwee naar een vroegere ‘toestand’ of situatie in het leven, gewoon, toen het leven nog ‘mooi en gelukkig’ was! Het kan natuurlijk ook een vorm zijn van nostalgie, van melancholiek, maar in elk geval een verlangen naar wat wás, naar iets moois dat voorbij ging! Het kan van alles zijn: kindertijd, jeugd, huwelijk, werk, bedrijf, dingen waarvan je hebt genoten, maar die voorbij zijn gegaan. Op een natuurlijke, normale manier of door een verdrietige, teleurstellende gang van zaken. Een relatie die stuk ging door dood of scheiding, een faillissement, een bedrijf dat noodgedwongen moest worden verkocht. Er zijn zoveel mensen die er mee rondlopen; een bolwerk van heimwee, boosheid, spijt en verdriet in zich meedragend. Én de wetenschap dat er niets meer aan valt te veranderen!
Het onderwerp pikte ik Zondagmorgen op, toen ik via de radio luisterde naar dominee Krol uit Heerde, die sprak over ‘Heimwee naar God’. Het raakte mij behoorlijk, en dacht erover na, omdat ik precies wist waar hij over sprak. Want dát heb ik ook gehad, heimwee naar God!
En dat in de ‘beste’ jaren van mijn leven, waarin ik furore maakte en met een flink aantal medewerkers veel geld verdiende, en een prachtig bedrijf opbouwde. Maar de relaties die ik had, en die er écht toe deden, die sneeuwden onder en gingen [bijna] te loor. God, m’n huwelijk, m’n gezin, het moest allemaal plaats maken voor mijn ‘hogere aspiraties’: groter groeien, meer, mooier, grootser! Niet zozeer trots, maar enorm prestatiegericht, dat was m’n ‘drive’, en die dreef me naar de rand van het ravijn.
Maar toch zat het me allemaal niet altijd lekker; en ik herinner me als de dag van gister dat ik op een dag in m’n auto reed, en overvallen werd door heimwee naar hoe het wás, maar vooral door heimwee naar God, Die ik vanaf m’n kindertijd trouw had gevolgd, voor mijn gevoel, in die tijd. Op dat moment kwam het eerste couplet van Psalm 42 in m’n gedachten, waarin de dichter, als een hert dat zó sterk verlangt naar water, het uitschreeuwt naar God, waar hij zo naar terugverlangt! “’t Hijgend hert, der jacht ontkomen, schreeuwt niet sterker naar ’t genot van de frisse waterstromen, dan mijn ziel verlangt naar God.” Het is al 25 jaar geleden, maar ik weet nog heel goed hoe ik het onder tranen heb uitgekreten naar God, op dat moment. God heeft het gehoord, en het vérhoord, wat jaren later. Hij bracht mij terug op Zijn weg, dieper en mooier dan ooit te voren, en terug in mijn huwelijk en gezin, mooier dan ooit tevoren!
Weet je, heimwee hebben naar dingen die voorbij zijn, naar situaties die niet meer hersteld kunnen worden, dat heeft geen zin meer, al doet het nog zo’n pijn, al is het nog zo verdrietig.
Maar heimwee naar God hebben, naar die God waar je vroeger van zong, waarvoor je op je knieën ging, voor je bed[je], waarvan je ouders je vertelden vanuit de [kinder]bijbel en Waarin je een rotsvast [kinderlijk] vertrouwen had, die God kijkt nog steeds naar je uit, en herstel is bij Hem absoluut mogelijk! Zou Hij joU niet horen en verhoren, als je het naar Hem uitschreeuwt van heimwee, in een verlangen om je weer aan Hem toe te vertrouwen, zoals vroeger? Ik weet zéker van wel, “Hij laat geen bidder staan”.
En áls je komt, met je heimwee, met je pijn en verdriet en teleurstellingen, dan gaat Hij je verlossen van ál je sores! Want zo is God; Hij kwam als Verlosser naar de aarde, en toen Jezus daar was, heeft Hij álles, echt ALLES volbracht! Daarom kan je, áls je naar Hem komt, er op rekenen dat Hij álles gaat herstellen! Kom je? Als je je aangesproken voelt door het liedje, hieronder, gebruik dat dan maar om naar Hem toe te gaan. Jezus? Hij kijkt naar je uit!
‘Als een hert dat verlangt naar water,
zo verlangt mijn ziel naar U.
U alleen kunt mijn hart vervullen,
mijn aanbidding is voor U.
U alleen bent mijn Kracht, mijn Schild.
Aan U alleen geef ik mij geheel.
U alleen kunt mijn hart vervullen,
mijn aanbidding is voor U.’ [opw.281]

H. van den Berg, tel. 06-15062838 / e-mail: berg.services@telfort.nl