Columns Hans van den Berg: 2012

Het leek mij wel een passend onderwerp, zo rond de jaarwisseling. Als ik dit schrijf is het nog 2012 maar het vuurwerk dat hier en daar al afgeschoten wordt, en de overlast die nu al massaal ondervonden wordt van dit vroegtijdige geknal, wijst er wel op dat er ‘iets in de lucht hangt’! Het afscheid wordt voorbereid; de voornemens worden nu omgezet in het aankopen van miljoenen aan allerhande vuurwerk; men verwacht dat de 75 miljoen euro van vorig jaar overschreden zal worden! Goed, als dat allemaal weer ‘verknald’ is en we elkaar weer ‘alle goeds’ hebben toegewenst, dan kunnen we weer aan een nieuwe ‘tijdmoot’ beginnen, het jaar 2013. Bij zo’n nieuw jaar horen nieuwe voornemens, het maken we nieuwe plannen! We gooien het roer om, we gaan een ander koers varen, we laten ons omscholen, we gaan [opnieuw] lijnen of stoppen met roken, en minderen met alcohol! We maken al weer vakantieplannen voor de zomer en we gaan dit jaar dit, en we doen dit jaar dát, en we zullen, en we komen……, enz. enz. Een nieuw jaar opent altijd weer nieuwe ‘vergezichten’; er is weer nieuwe hoop, het wordt weer ‘licht’, de dagen worden weer langer, we laten de donkere periode van de winter achter ons en bewegen ons, hoe eerder hoe liever, naar het lente- en zomerseizoen. Oud wordt nieuw en wie weet gaat het dit jaar allemaal wel weer wat beter, en komt er werkelijk ‘veel heil en zegen’!

Met nog wat dagen te gaan wil ik nog even stilstaan bij het kerstgebeuren, en bij Degene waar het in feite allemaal om begonnen is. Je zult begrijpen dat ik dus zeker niet de kerstman bedoel, al is hij nog zo populair in deze dagen. In het welvarende Westen hebben we door de jaren heen rond dit geboortefeest een spektakel van romantiek en licht en gezelligheid ontwikkeld van ongekende omvang, zonder echter de Jarige er bij te betrekken! Ja, als Baby’tje doet Hij het nog goed, ten behoeve van de romantiek, maar wie staat er nog werkelijk stil bij Zijn status nu, meer dan 2000 jaar later? Het Kindje wiegen gaat ons goed af, maar Jezus de eer en aanbidding brengen als Heiland der wereld, dat hebben we achter ons gelaten. Die het nog wel doen worden als wereldvreemd en overdreven beschouwd. En tóch zijn wij geschapen voor dát doel!

We zijn weer aangekomen in de laatste maand van het jaar; de sint is alweer vertrokken en de kerstman wordt verwacht, en dát hij d’r aankomt is duidelijk te merken. Verder wordt er deze maand iets onheilsspellend verwacht: op 21 December 2012 komt de wereld tot een einde, aldus de Maya-kalender. Misschien dat u zich er niet zo in verdiept maar wereldwijd zijn er tallozen die dat wél doen en het geloven, en zich er op voorbereiden! Op internet wemelt het van de websites met onheilspellende teksten over dit onderwerp, en sommige mensen maken zelfs hun spaargeld op 'omdat je er na 2012 toch niets meer aan hebt'. De website www.21december2012 toont bijna vier miljard berichten over deze ‘komende gebeurtenis’. In 2009 ging er al een film in première met de titel ‘ 2012 ‘ die handelt over deze voorspelling, en die inmiddels al door miljoenen werd gezien. Voor velen dus een grote onzekerheid; gaat dit werkelijk gebeuren? Wat is de houdbaarheidsdatum van deze bijzondere planeet welke, als enige, bewoond wordt?

Het is zo goed als zeker dat iedereen weet dat sinterklaas in deze dagen ‘in het land is’! Ook al heeft men geen enkele behoefte iets aan dit feest te doen, we worden er wél mee geconfronteerd in deze dagen. Bij tientallen vallen er folders, krantjes en boekjes op de mat met de meest uiteenlopende aanbiedingen. Elk jaar weer wordt die oude sint uit Myra met schimmel en zwarte knechten van ‘stal’ gehaald en verschijnt hij aan duizenden kinderen en hun ouders. De vooral door de middenstand verheven goed heiligman wordt afgeschilderd als kind- en grote mensenvriend. Als we maar lief zijn, want ánders……..! De roe of nog erger: in de zak mee naar Spanje! Zo worden en werden de kinderen ‘bedreigd’.

Vandaag word ik er bij bepaald hoe vluchtig alles is in dit leven. Alles gaat zo gauw voorbij; over het één zijn we nog volop bezig of het volgende verdringt het alweer naar de achtergrond. In zijn tijd schreef de Israëlitische koning Salomo al over de ijdelheid van alle dingen. Je vindt zijn wijze woorden in de Bijbel, in het Boek Prediker. In de Herziene StatenVertaling is het woord vervangen door vluchtigheid.

Dat even terzijde; ik bedacht dat nog maar net de storm rondom de regeringsverklaring in ons land was gaan liggen, met in het oog van de storm de inkomensgebondenziektekostenpremie, of daar laait het vuur in het Midden Oosten, en met name tussen Israël en de Palestijnse terroristen, weer hoog op! En, hoewel dat vuur nog lang niet is uitgewoed, wordt dat gebeuren in ons land momenteel naar de achtergrond gedrongen als daar plotsklaps het bericht verschijnt, dat na dertien jaar speurwerk een serieuze verdachte is aangehouden voor een moord op een meisje in 1999! Daar wil ik wel even bij stilstaan, voor het door weer iets anders wordt verdrongen.

Ze waren zo moedig begonnen, die bruggenbouwers van een paar weken geleden. En het zag er allemaal zo goed uit met die twee partijencoalitie. Elkaar wat gunnen en daarna bruggen slaan, zó wilden ze gaan starten, de twee leiders van de grootste partijen. Maar het ging zo heel anders; zodra het ‘snelle’ akkoord bekend werd en men met name kennis had genomen van de nivellering die was aangebracht door middel van de inkomensafhankelijke zorgpremie, toen waren de rapen direct al gaar! De VVD achterban was diep in het hart geraakt; de reacties via Twitter, Facebook, kranten en internet waren enorm! In een mum van tijd waren er weer peilingen te zien, waarin men aan het aantal zetels wel zag dat er een heleboel ‘trouwe stemmers’ het hazenpad hadden gekozen, door onvrede overmand. Terwijl die onvrede op hoge toon geuit werd in de Nederlandse ether, moesten de nieuwe bewindsmannen en vrouwen nog beëdigd worden door onze koningin. En ook dat ging, als veeg teken, toen niet goed, en moest deze ceremonie nog een keer overgedaan worden!

Je hebt het vast wel gehoord gisteren: ze zijn er uit! De twee grootste politieke partijen in ons land hebben in een bijzonder korte tijd een regeerakkoord in elkaar gezet. Met breed lachende gezichten presenteerden de leiders van VVD en PVDA, Rutte en Samsom hun plannen. Het motto van hun akkoord is: Bruggen slaan; of het werkelijkheid zal worden is maar de vraag, maar het is in ieder geval wél gelukt naar elkaar toe! Als je nog eens naslaat wat de heren over elkaars partij zeiden in de verkiezingscampagne, dan is het nu toch wel bijzonder dat er zo spoedig, nog geen 60 dagen, een brug gebouwd is tussen twee zo verschillende partijen. In de aanhef van hun akkoord schrijven ze: ‘Als volkspartijen met steun in brede lagen van de bevolking zien wij het als onze opdracht om bruggen te slaan. Tussen Den Haag en de samenleving. Tussen stad en landelijk gebied. Tussen rijk en arm.

Als je het gemist hebt, de spectaculaire ruimtesprong van de Oostenrijkse skydiver Felix Baumgartner, dan is er altijd nog de mogelijkheid om hem via het internet zijn vrije- en daarna gecontroleerde val te zien maken. Heel bijzonder, en nog nooit vertoond! De waaghals brak twee records: hij maakte de hoogste ballonvaart, bijna 39 km, en daarna maakte hij de hoogste parachutesprong ooit. In een speciaal pak stortte hij zich uit de capsule en viel in een vrije val van ruim 36 km, [!] die ruim vier minuten duurde, met een snelheid van 1342 per uur, terug naar de aarde! Kun je je er iets bij voorstellen? Bij het vallen raakte hij onderweg nog in een zgn. flat spin waarbij het lichaam horizontale radslagen maakt. Gelukkig kon hij dat corrigeren en opende even later zich zijn parachute, en kon hij nog drie km lang rustig terugzweven naar de woestijn van New Mexico.

In de heftige periode waarin wij leven hoort die vraagteken er wel bij, vindt u niet? Voor een groot deel van de wereldbevolking zijn er heel veel zorgen, op allerlei gebied en heel dichtbij.

Ook een deel van ons volk behoort daarbij; toenemende werkeloosheid, faillissementen, de woningmarkt en alle andere bijkomende problemen veroorzaken zorgen en gedachten van hopeloosheid en onrust. De Europese maar ook wereldwijde crisis veroorzaakt grote onzekerheid en elk bericht, goed of slecht, heeft z’n directe uitwerking op de financiële markten, die dan ook telkens weer als een jojo bewegen!

Een half jaar geleden stelde ik ook al de vraag ‘Hoe verder?’ in een van m’n columns. Als we terugkijken dan zien we dat er weer heel veel is gebeurd. Onze regering vergaderde toen nog in het Catshuis, samen met de gedoogpartner, de PVV. Uiteindelijk is het op niets uitgelopen en stapte de regering van VVD en CDA op. Vorige week togen we opnieuw naar het stemlokaal, de vijfde keer in tien jaar[!], en nadat we de uitslag weten vragen velen zich af: hoe nu weer verder, nu twee grote partijen zijn ontstaan die in feite niets met elkaar hebben, en waar toch van wordt verwacht dat zij de kar gaan trekken!

Bent u een ‘vriend’ of een ‘volger’, of beiden? Een wat vreemde vraag om mee te starten, maar ik leg het uit. Naast de gewone telefoon zijn er tegenwoordig tal van andere communicatiemogelijkheden. Naast het niet meer weg te denken mobieltje kun je de hele wereld tegenwoordig ook bereiken via Facebook en Twitter. Als je Facebook gebruikt dan zijn er medegebruikers die ‘vriend’ van je willen worden; als je twittert dan krijg je volgers en kan je volger worden van iemand. Daarnaast heb je nog meer mogelijkheden met Hyves en Linkedin en anderen, maar dat laat ik nu maar even rusten, het is al ingewikkeld genoeg.

Je kunt een heel tevreden Nederlander zijn, net op vakantie geweest, en nu lekker weer aan het werk. Een redelijke huisvesting, een goed salaris, een leuk gezin, een goed huwelijk en vooral ook een goede gezondheid, daar is dan ongeveer wel alles mee gezegd, en vraag je je niet zo snel meer af of er nog méér is. Over een paar weken zijn er de Tweede Kamer- verkiezingen, en hoe dát zal uitpakken is nog wel de vraag; de aspirant-premiers debatteerden met elkaar over de toekomst en lieten ons weten hoe zij het zouden doen, als zij de leiding zouden krijgen. De één beloofde nog meer dan de ander, en voor elkaar hadden ze alleen maar kritiek. Wat hiervan de uitkomst moet worden en wie van hen de leider wordt, en van welke coalitie, dat blijft nog een verrassing voor iedereen.

Het laatste en grootste sportfestijn van deze zomer nadert alweer zijn einde. Dag in, dag uit treden de sporters aan om hun krachten te meten met de tegenstanders. Ze zijn er in alle maten, kleuren en gewichten: atleten, zwemmers, balvirtuozen, boksers, judoka’s, enzovoort. De meer dan 10.000 deelnemers uit 204 landen komen uit in 26 sporten, verdeeld in 302 onderdelen, en worden dagelijks bekeken door tientallen miljoenen over de hele wereld. Ze worden gevolgd door duizenden reporters en omgeven door vele duizenden beveiligers en militairen! Boven de stad patrouilleren gevechtshelikopters en in de Theems licht zelfs een heus oorlogsschip! Men is op alles voorbereid, zo hoopt men, maar gelukkig is er tot nu toe niets ernstigs gebeurd.

De warme dagen die nu toch zijn aangebroken vragen om lichte kost, zowel wat ons voedsel betreft alsook ons ‘leesvoer’, voor als we op vakantie gaan of thuis, onder een boom, van onze rust genieten. Wat ik je vandaag schrijf valt niet onder die categorie; toch hoop ik dat het je zal boeien en tot nadenken zal stemmen, omdat het van gewicht is, naar ik meen.
Deze weken kenmerken zich door rust, vakantie, sportevenementen en geen of weinig files!
Maar dat is natuurlijk heel kort door de bocht; de bewoners van Kanaleneiland in Utrecht hebben heel andere dingen aan hun hoofd en hun kenmerk voor deze dagen zal ongetwijfeld asbest zijn en de vraag wanneer ze weer naar huis kunnen. Om maar niet te spreken over de rampspoed buiten onze grenzen:

Een begrip voor alle tijden, maar ik wil er eens even bij stilstaan op dit moment van leven. Ongetwijfeld zal het je niet ontgaan zijn dat het echt een ‘sportzomer’ is; het ene sportevenement is nog niet voorbij of het volgende kondigt zich al aan of vloeit over in een nieuwe krachtmeting. Landelijk maar vooral op Europees- en wereldniveau is er van alles mee te maken. Velen hebben smartelijke herinneringen aan het EK voetbal, waarbij ons team met 0 0 0 naar huis werd gestuurd en Spanje uiteindelijk triomfeerde en weer kampioen werd.

Het tennistoernooi van Roland garros werd opgevolgd door het Wimbledon-spektakel, dat ook alweer voorbij is. Daarnaast was er het EK beachvolleyball en niet te vergeten het WK vrouwverslepen dat onder grote belangstelling in Finland plaatsvond! En nu is er het EK ponydressuur en alle aandacht voor de Tour de France en het EK atletiek, het EK baanwielrennen en het EK rolstoelbasketbal, en natuurlijk, de wereld kijkt uit naar de Olympische Spelen die eind deze maand in Londen beginnen! En vanaf Zaterdag a.s. kun je al kaarten kopen voor het WK snooker in 2013! Vergeef me als ik jouw sportevenement niet heb genoemd, want dat is er vast en zeker óók! Als je verder niet om je heen kijkt kun je je afvragen of er op deze aarde nóg iets belangrijks is, naast de “s p o r t .” Hoe iedereen er ook over denkt, het gaat mij in deze column om de sporters, de atleten die zich in de strijd werpen met het vaste voornemen om stand te houden! Wel in het nuchtere besef dat niet iedereen het goud kan bemachtigen, maar ook met de inzet om zo hoog als mogelijk is te eindigen!

Sinds ik m’n columns schrijf, deze maand achttien jaar geleden, zijn er altijd wel weer voorvallen, kleine gebeurtenissen soms, die mij bepalen bij het onderwerp van die week.
Dat was gister ook het geval; in onze volkstuin groeit het in deze dagen geweldig, dank zij de overvloedige regen. Het aardappelgewas is hoger en groener dan ooit, maar of het er onder de grond ook vruchtdragend uitziet is nog maar de vraag. Ook de aardbeien doen het goed; hoewel er niet zoveel zonneschijn is, is de oogst toch prima en heel lekker! Om ongewenste gasten op een afstand te houden heb ik een net over deze zomerkoninkjes gedrapeerd, en dat ging tot nu toe heel goed. Gisteren echter was er een ‘inbreker’, een jonge merel. Een mooie vogel, deze Turdus merula, wat letterlijk ‘lijster merel’ betekent, die prachtig kan zingen en bessen en aardbeien o.a. héél lekker vindt! Toen ik voorbijkwam vloog ze op, maar bleef gevangen onder het net. Paniek alom, angstige geluiden van het jong en ook van de moeder die in de boom ernaast getuige was van wat er gebeurde. Ze vluchtte voor me weg en even later was het weer stil en dacht ik dat ze een uitgang had gevonden.

Je kunt in een situatie terechtkomen dat alle moed en hoop je ontzinkt, en dat je je nog vastklampt aan de laatste strohalm, een gedorste graanhalm in feite. Kent u zo’n moment of episode in uw leven? Ik werd bepaald bij die strohalm tijdens het kijken naar de voetbalwedstrijd tussen Nederland en Duitsland. Ik hoef je vast niet te schetsen hoe het tot nu toe verlopen is met ‘onze jongens’; als we de tussenstand bekijken in poule B dan zien we Nederland onderaan staan met 0 punten! Dát is heftig voor al die Oranjesupporters die er vakantiedagen aan opofferden en opgetogen naar Oekraïne vertrokken, en voor al die landgenoten die hun huizen en straten en hele flatgebouwen en zichzelf oranje kleurden, vol verwachting, en trots op Nederland! In twee wedstrijden werd er heel matig gepresteerd en lijkt het er op dat onze club weer snel naar huis komt. Het oranjegekleurde vlagvertoon kan plaats maken voor de vlaggende scholieren en studenten die met goed gevolg de eindstreep haalden en de overwinning met enthousiasme kunnen vieren! Ondanks alles tóch feest in de straat! Maar ho, wacht even, alle hoop is nog niet verloren voor ‘ons’ team! Nadat Nederland het eerste en tot nu toe enige doelpunt maakte in de strijd tegen Duitsland, en de stand op 2-1 kwam, wist de verslaggever heel snel te berekenen dat er toch nog een kans was voor de verliezers. Als Zondag Duitsland wint en Portugal met minimaal 2 punten verschil verliest van Nederland, dan………., ja dan blijven ze toch nog in de race! Een laatste strohalm, heel zwak, maar toch, er is nog hoop!

Een onderwerp, net zo actueel als zestien jaar geleden, toen ik er ook over schreef; zeker is wel dat het nog meer is toegenomen, deze ‘geheime’ volksziekte nummer één! Tallozen lijden er aan, ook al wordt het angstvallig verzwegen.

Angst, het is een onderdeel van de tv-beelden in het journaal, het komt op je af vanuit de ogen van mensen die de vreselijkste dingen meemaakten, in hun land, hun dorp, hun straat.

Morgen, uitgerekend op Hemelvaartdag, is het precies 92 jaar geleden dat de burgerluchtvaart in ons land een aanvang nam. Op die datum vloog het eerste KLM-toestel, een omgebouwde bommenwerper, van Londen naar Amsterdam. Het landde na 2 uur en 15minuten op een weilandje, het tegenwoordige Schiphol! Door de jaren heen uitgebreid tot een oppervlakte van bijna 2800 HA en bijna 50 miljoen passagiers per jaar. Een van Nederlands bekendste bedrijven dat in haar eerste jaar 440 personen vervoerde verwelkomde jl. Oktober de miljardste passagier! In die eerste jaren werden de reizigers soms, vanwege de plassen en de modder in het weiland, op de rug van potige kerels naar het vliegtuig gebracht!

Vorige keer schreef ik over de houdbaarheid van ons doen en laten. In de voorbije dagen is wel weer gebleken hoe beperkt die houdbaarheid in werkelijkheid is.
Tegen alle verwachting in moest de zittende Franse president Sarkozy na vier jaar het veld ruimen voor de socialist Hollande die nu het roer overneemt om het Franse schip van staat varende te houden in een gistend en vertwijfeld Europa! Tegelijkertijd ontstond een volgend probleem; de Duitse bondskanselier mevrouw Merkel wil niets wijzigen aan het Europese stabiliteitspact. Maar voor de winnaar van de Franse presidentsverkiezingen is een wijziging van het pact juist een belangrijk strijdpunt. Daarnaast werd jongstleden Zondag ook de houdbaarheid getoetst van de gesloten Europese overeenkomst met Griekenland. Wellicht heb je ook alle treurnis en reuring rondom deze verkiezing vernomen; de Grieken stuurden met hun stemgedrag hun regering naar huis en lieten duidelijk zien dat ze niets moeten hebben van de door Europa ingrijpende opgelegde hervormingen. Radicale linkse en rechtse partijen kregen de ontevreden Grieken op hun hand en groeiden uit tot grote partijen! Hoewel er pogingen worden gedaan om een nieuwe regering te vormen, verwacht men toch dat men wéér naar de stembus zal moeten! Door dit hele gebeuren komt de internationale steunoperatie op losse schroeven te staan en neemt het dreigende faillissement van Griekenland weer ernstige vormen aan! En dát geeft weer de nodige onrust in heel Europa!

Sinds de Warenwet verplicht stelt dat op alle levensmiddelen de houdbaarheidsdatum dient voor te komen is het een heel bekend en vaak gebruikt woord geworden. Op zeer bederfelijke producten, waarvan de bewaartermijn minder dan vijf dagen is, dient de datum aangegeven te worden tot wanneer het te gebruiken is. Op de overige producten dient ‘ten minste houdbaar tot’, gevolgd door een datum, te staan. Dit alles om de consument te beschermen en de leverancier voor gemakzucht te behoeden! Het woord bleef bij mij hangen nadat het in deze hectische week door verscheidene commentatoren en critici werd gebezigd, naar aanleiding van het akkoord dat er zo plotseling was, het ‘wandelgangenakkoord’! Wat niet gelukte tijdens een zeven weken durend beraad in het Catshuis, onder een voortdurend ijzige ‘radiostilte’, kwam ‘zomaar’ tot stand binnen twee dagen! Hoe simpel kan het zijn, met mensen van goede wil ‘die over hun eigen schaduw heen willen stappen’! Ook een uitdrukking die bij herhaling werd gebruikt door politici, om daarmee aan te duiden dat ze nu [eens] niet het eigen belang of partijbelang voor ogen hadden, maar het landsbelang! Mooi hoor, maar wat zal de houdbaarheid van het akkoord zijn, na de stembusuitslag van 12 September a.s.? Want ja, wij moeten onze keuze weer gaan kenbaar maken, nu de zo moeilijk tot stand gekomen coalitie mét gedoogpartner het na 18 maanden heeft begeven.

Wat zijn dat eigenlijk? Wie zijn dat eigenlijk? We zijn gewend om mensen in te delen in bepaalde categorieën; de meest bekende groep is natuurlijk die van de BNers, de Bekende Nederlanders, maar dat zijn echt niet altijd VIPS, ‘very important persons’, oftewel ‘zeer belangrijke personen’. Wie zijn het dan wél? Welgestelde, rijke mensen, die heel veel te makken hebben? Dat hoeft ook niet altijd het geval te zijn, hoewel dat wel veel voorkomt.

Naar verluidt heeft het kroonprinselijke paar nu een buitenverblijf in Griekenland gekocht, (nog nét op tijd om gebruik te kunnen maken van de hypotheekrenteaftrek) op het eiland Peloponnesos, in dezelfde ‘straat’ waar ook de komende president van Rusland, Poetin, en de acteur Sean Connery hun ‘vakantiehuisje’ hebben. Een resort waar welgestelden hun vakantie doorbrengen, maar die niet allemaal even belangrijk zijn!

Als ik dit keer schrijf over dit woord bedoel ik: elk van alle mensen. Allemaal dus, niemand uitgezonderd! Ik wil je eerst vertellen over wat ik onlangs meemaakte; niet leuk voor mij, maar ik gebruik het om iets duidelijk te maken.

Drie weken geleden kreeg ik iets in de brievenbus waar ik niet op zat te wachten, en wat ik ook niet gewend ben te krijgen: een brief van het Centraal Justitieel Incassobureau. En niet één maar drie brieven! Wat is dit, denk je dan.

De betekenis van het woord zal duidelijk zijn: het prijsgeven van een vordering op iemand of: het ontheffen van de plicht tot betalen of; een schuld als voldaan beschouwen of: geen betaling meer eisen van een schuld, enz. Zomaar wat uitleg over een woord vanuit het woordenboek. Wellicht heb je niets met dit onderwerp of juist wél; echter, als het er op aankomt heeft iedereen er mee te maken, maar daar kom ik nog op.

In deze tijd van crisis en recessie is het een hot item; vele duizenden gezinnen maken gebruik van de regeling tot schuldsanering: een mogelijkheid, door de overheid aangeboden, om binnen drie jaar van de opgebouwde schulden af te komen. Via de rechtbank wordt er een regeling getroffen tussen schuldenaar en schuldeisers, waarbij de schuldenaar verplicht wordt om drie jaar lang heel zuinig te leven en zoveel mogelijk geld vrij te zetten om te kunnen aflossen aan de schuldeisers. Onder strenge controle van een bewindvoerder en de rechtbank zijn het moeilijke jaren, maar als men het er goed van afbrengt dan wordt een meestal nog aanzienlijk deel van de schuld die overblijft, kwijtgescholden!

Vroeger waren er nog wel eens periodes dat er weinig te beleven viel in de wereld, wat nieuwsgaring betrof, ook wel komkommertijden genoemd. Daar is nu geen sprake [meer] van.
Als je alles eens op een rijtje zet van wat er momenteel plaatsvindt dan sta je versteld van zóveel gebeurtenissen in eenzélfde periode. En bij al die vaak verrassende situaties rijst telkens weer de vraag: hoe nu verder?

Heb je dat ook wel eens? Dat je iets meemaakt en dat er tegelijkertijd iets gebeurt dat daarmee niet te rijmen valt? Gebeurtenissen die zo tegenstrijdig zijn aan elkaar dat het pijn kan doen?

Als ik er over nadenk kom ik tot het besef dat er in ons leven en in deze wereld talloze ongerijmdheden zijn, dingen die met het gezonde verstand in strijd zijn, niet te vatten.

Persoonlijk registreerde ik in de afgelopen week verscheidene ongerijmdheden. We hadden een feestelijke week vanwege ons huwelijksjubileum. Op onze trouwdag scheen de zon stralend en gingen we naar een leuke plaats, waar we jaren geleden ook een jubileum vierden.

Vanwege ons komende huwelijksfeest, deze maand, verstuurden we een aantal uitnodigingen aan familie, vrienden, relaties en kennissen. Ik bracht ze allemaal op een adres dat in de plaats is gekomen van het vertrouwde postkantoor. Wat is er wat dat betreft ook veel veranderd; een staatsbedrijf dat PTT heette werd geprivatiseerd en ging later TNT Post heten, en sinds 2011 noemt het zich PostNL. De oude Postwet van 1850 werd vervangen en vanwege de liberalisering zijn er verschillende postbezorgbedrijven bijgekomen en kunnen we kiezen wie onze uitnodigingen gaat bezorgen maar……., die gemoedelijke postkantoren zijn er niet meer! Maar ondanks al het moderne en snelle gedoe ging er toch iets mis met de bezorging! Een week of wat later kwam er een enveloppe van PostNL met een aantal kaarten er in, zonder enveloppe en mét een excuusbriefje. Eerst dacht ik aan een postbode die in het water zou zijn geraakt met al zijn poststukken, maar na telefonisch contact bleek dat een aantal uitnodigingen in de sorteermachine vastgelopen waren, waarbij de enveloppen totaal werden vernietigd! Je begrijpt dat het een probleem werd; geen adressen meer, en wie waren het die de nodiging nu niet zouden krijgen?

... dacht ik, die middag na de oogoperatie: ‘zie je dat, het heeft geholpen!’ Door de gaatjes in het kapje dat voor m’n oog zat kwam licht, helder licht! In ieder geval was ik er niet blind van geworden, zo ging het door m’n hoofd. Ik weet wel, zo’n grijze staaroperatie, want zo heet het, is niets bijzonders; het gebeurt aan de lopende band en de specialisten zijn er zo bedreven in, zij ‘doen’ er zo’n 150.000 per jaar! Maar toch, als je het zelf moet ondergaan aan je eigen lijf, dan is dát op dát moment wel het meest belangrijke! Het is wel geweldig dat er zo’n goeie techniek is ontstaan waardoor zoveel mensen geholpen kunnen worden. Wereldwijd zijn er miljoenen mensen blind door deze oogziekte, die bekend staat als cataract. Ze zouden geholpen kunnen worden door zo’n eenvoudige en niet dure operatie, maar helaas is dat vaak nog niet mogelijk in delen van de wereld. Wel gaan er regelmatig hospitaalschepen van christelijke hulporganisaties zoals Merci Ships naar ontwikkelingslanden om daar de allerarmsten aan boord van het schip van hun blindheid, en andere kwalen, af te helpen.

Alvorens hierop in te gaan wil ik eerst even in het woordenboek kijken om te zien wat het zegt over dit veelgebruikte woord. Naar de opvatting van het Griekse moira en het Romeinse fatum is het ‘ het lot dat een mens noodzakelijk ten deel valt, bepaald door een onafwendbare macht.’ Volgens van Dale ‘ een ongelukkig lot dat iemand bedreigt of treft’. ‘Evenals het fatalisme is het, strikt genomen, de overtuiging dat een blind noodlot de gang van het mensen- leven en van het wereldgebeuren regeert. [W.P.]

Gisteren was er het eerbetoon aan de beste voetballer die er in 2011 op aarde rondliep: Lionel Messi. De Argentijnse aanvaller van FC Barcelona ontving voor de derde keer op rij de Gouden Bal van de FIFA, met daarnaast alle eer en glorie! Een dag eerder werd onze landgenoot Sven Kramer gehuldigd als kampioen allrounders op de schaats! Na een periode van afwezigheid wegens blessures e.d. was hij weer van de partij en klasseerde zich onmiddellijk weer als de beste van Europa!

Als je dit leest is het allemaal al weer voorbij en zetten we ons leven voort in het schrikkeljaar 2012. Eén dag meer, dit jaar; dat is alvast een opsteker voor de economie, nu er zoveel extra man-en vrouwuren beschikbaar komen! In tegenstelling tot vorig jaar, toen we ons rond de jaarwisseling voortbewogen te midden van sneeuw en ijs, is het nu bijzonder zacht en vochtig. En zijn de eerste ’lenteboden’ overal al zichtbaar! De rook- en kruitdampen van de miljoenen verslindende vuurwerkgekte zijn weer opgetrokken, en de onderhoudsdienst van gemeente en provincie kan weer gaan repareren wat onze ‘lieverdjes’ in een paar uur tijd vernield hebben!

Hoe nu verder? Alles is nog nieuw, blanco en schoon; alle dagen zijn nog ongebruikt en staan ons ter beschikking, tenminste, als God ons dit jaar wil geven en op deze aarde laat.